- This event has passed.
COCOS RIDGE IN DIEPENBEEK * MONUMENTALE HOUTSKOOLTEKENINGEN
17 november 2012 - 15 december 2012
Inleiding door Sien Eggers
Karen Vermeren – “Cocos Ridge in Diepenbeek”
Karen Vermeren is gefascineerd door natuurlandschappen die herinneren aan de geologische tijden: aardverschuivingen, breuken en natuurlijke processen. Zoals een natuurlandschap tracht ze haar werken leefbaar, veranderlijk en grenzeloos te maken. Met ongebruikelijke materialen (acryl, plasticfolie en tape) werkt ze rechtstreeks op muren, vloeren, ramen of plafonds van een ruimte en maakt ze tijdelijke ‘muurschilderingen’, die zich enkel laten begrenzen door de ruimte zelf. In intense kleurpartijen evoceert ze een soort landschappen die noch abstract, noch figuratief zijn.
Voor deze tentoonstelling vertrekt Vermeren van de Cocos Ridge in Nicaragua. Zij bezocht in de zomer deze actieve breuklijn waar twee tektonische platen botsen, de Pacifische plaat en de Caribische plaat. Ongeveer 40 vulkanen maken deel uit van de ‘Ring of Fire’, en vormen parallel aan de Westerse kust de contourlijnen. Aardbevingen en vulkanische erupties veranderen regelmatig de oppervlakte van de aarde. Deze plaats brengt Vermeren in relatie tot de ruimte van de galerij. Het panoramische schuifraam biedt een standpunt op het fenomeen landschap. De toog lijkt de ruimte te breken en neemt een groot vlak in beslag die het landschap weerkaatst.
Hanne Van Rompaey – “Monumentale houtskooltekeningen”
Hanne Van Rompaey maakt grote, hyperrealistische tekeningen van lege straatzichten en wandelpaden bij nacht waarin de mens, althans letterlijk, ontbreekt.
De toeschouwer wordt als nachtbraker uitgenodigd zich deze herkenbare kant van ‘onze’ (rand)stedelijke omgeving in detail voor te stellen.
In Galerie Anouk Vilain toont Van Rompaey een enorme tekening op papier met een nachtelijke, verlaten straat, enkele geparkeerde auto’s en rijhuizen met neergelaten rolluiken. Dit décor lijkt in scène gezet en is weergegeven met een haast zakelijk realisme. De fotografische tekenstijl geeft het beeld een bepaalde rust, maar brengt tegelijk een zekere ‘neutraliteit’ met zich mee.
Van Rompaey realiseert beelden waaruit geen oordeel spreekt.
Het zijn representaties van hedendaagse landschappen waar de bedrijvigheid van de mens niet onmiddellijkzichtbaar of hoorbaar is, maar waaruit de ‘vervuilende’ elementen niet worden verbannen.
Sofie van Loo
